KAPITALISME

HET COMMUNISME 'HEERSCHTE OP AARD'- MEER DAN EEN MILJOEN JAAR LANG!

Communisten waren we, echte communisten. Als mensheid en als individuen, stuk voor stuk. Vanaf onze oorsprong als mensen zijn we - en dit dan onafgebroken - nooit anders geweest dan ware communisten. Niet honderden, niet duizenden, maar zelfs honderdduizenden, ja meer dan een miljoen jaren lang. Vanaf ons vroegste bestaan als mensheid. En in feite zelfs nog een paar miljoen jaar langer ook. Namelijk al vanaf de tijden van onze voorgangers, de mensachtigen die - met een latijns woord - als 'hominiden' worden betiteld, en waaruit wij mensen zijn ontstaan. Zij - onze voorouders dus , de hominiden - hebben in ons mensen het zaad van communisme geplant. Als hun manier van leven. Die dan vervolgens ook weer voor ons, als mensen, onze sociale, economische en maatschappelijke verhoudingen, en daarmee onze manier van leven vorm gaf.

Overigens trouwens een uiterst succesvolle manier van leven - dat moet gezegd worden. Want honderdduizendduizenden jaren jang hebben ook wij, mensen, als communisten kunnen floreren. Als mensensoort hebben we, dankzij onze communistische ziel en maatschappijvorm, zelfs de meest extreme omstandigheden in de geschiedenis van ons bestaan goed weten te doorstaan. Zoals de meest barre ijstijden. En communistische eendracht en samenwerking heeft ons, mensen, zelfs in staat gesteld om ons over de hele planeet te verspreiden. In die tijden nog volledig temidden van de natuur. En niet ten koste daarvan.

Het communisme kan ons, mensen, dan ook nooit wezensvreemd zijn. Zoals nu steeds overal luidkeels door kapitters wordt rondgetetterd. Kapitters, daarmee worden hier de kapitalisten en hun pionnen over de hele wereld bedoeld. Het is allemaal communisme-haat wat tegenwoordig de klok slaat. Dus dit deel van onze mensheidsgeschiedenis moet vooral verdonkeremaand blijven . Wat heet! De kapitters willen hier zelfs met alle geweld 99,99% van onze mensheidsgeschiedenis weggemoffeld houden. Een grotere geschiedenisvervalsing is ondenkbaar! Kijk, dat is nou een aardig staaltje van die vrijheid van informatie en vrijheid van meningsvorming, waar we hier in de 'vrije wereld' zo trots op zijn: de werkelijkheid over onze historische ontwikkeling als mensheid mag vooral niet in zijn juiste perspectief bekend worden!

Want die werkelijkheid komt het kapitalisme totaal niet uit. Die werkelijkheid is immers: het communisme is, vanaf het eerste begin van onze geschiedenis als mensheid, altijd allesbepalend geweest voor onze existentie. En is dat vervolgens ook gedurende onze hele verdere bestaansgeschiedenis als mensheid gebleven.

Meer dan een miljoen jaar lang, waarin dus het communisme heerste op aarde. En waarin wij als mensheid als communisten zijn ontstaan. En waarin wij als mensheid, tevens communisten ook altijd uitstekend hebben gedijd, goed hebben gefunctioneerd, onze weg prima hebben gevonden. Tot over de hele wereld.

En heel die eindeloze reeks van jaren, onze hele geschiedenis lang, waren we dus communisten. Maar dit dan wél enkel minus een heel klein piemeltje aan tijd van een paar honderd jaar lang. Want toen greep het kapitalisme overal op de wereld de macht. Met de westerse wereld zelf daarbij als kapitalistische hoofdmacht. En de rest van de wereld als louter koloniale bezettings- en uitbuitingsgebieden. Die daarmee tot enkel de periferie van de westerse kapitalistische hoofdmacht werden gedegradeerd. Daarmee was het, grosse modo en in elk geval voorlopig, uit met het communisme.

Die ontwikkeling, waarin het kapitalisme in de wereld de macht greep, voltrok zich dus, in tijd gemeten, nog maar een heel klein piemeltje lang geleden. Het communisme, dat kan dus onmogelijk uit onze zielen en geesten verdwenen zijn na zo lang voor ons mensen alles bepalend te zijn geweest. Daar zal zeker ook nadere studie aan moeten worden gewijd.

Ja, laten we beginnen met nu eens verder terug te kijken, in de sociale geschiedenis van de mensheid, dan onze neus lang is. Want verder afdalen in onze menselijke historie dan hooguit de laatste 10 duizend jaar van onze geschiedenis als mensheid, zover gaat onze focus meestal niet. Dat wil dus zeggen dat onze historische belangstelling in het algemeen niet verder terug gaat dan hooguit vanaf de periode die als begin van 'de beschaving' te boek staat. Het is dan die periode van 'onze beschaving', die voortdurend breeduit als historisch relevant en maatgevend wordt beschouwd. Ook voor onze sociale geschiedenis. Een periode van hooguit tienduizend jaar, die qua lengte, dus in schril contrast staat met de, naar verhouding eindeloze tijdsruimte die daaraan vooraf ging en waarin de mensheid evengoed bestond. Maar die niettemin een periode omvat die geschiedkundig nauwelijks in tel is, als het gaat om wezenlijke sociale en maatschappelijke aspecten van onze mensheidsgeschiedenis.

Het wordt dan ook hoog tijd dat we aan ons blikveld, gericht op onze sociale geschiedenis als mensheid, nu eens in één klap minstens honderdduizend jaar sociale geschiedenis toevoegen. Want zo kunnen we dan, in dit verband, een aantal belangrijke gegevens onze sociale ontwikkelingshistorie serieus nader in beschouwing nemen. Die tot nu toe, normaal gesproken, vooral verzwegen worden. En op deze manier zo veel mogelijk buiten beeld blijven.

Communisme, wat is dat?

Maar voordat we ons hier nader op richten, is het nu wel hoog tijd om eerst eens nader te bezien wat communisme nu eigenlijk betekent. Net als het woord kapitalisme, is het woord communisme afgeleid van het latijn.

'Kapitalisme', die term kan iedereen zelf wel plaatsen, want daarin zit het woord 'kapitaal' verwerkt. 'Kapitalisme' is dan ook het maatschappelijk systeem waarin het kapitaal de baas is. Dat is een voortreffelijk weergave van de werkelijkheid: het kapitalisme is de baas in de maatschappij. En de overgrote meerderheid van gewone mensen heeft daarin, als het er op aan komt en de kapitaalsbelangen komen echt in het geding, per saldo geen bal te vertellen. Als dat wél het geval zou zijn, zou het geen 'kapitalisme' heten, maar zo iets als 'democratisme'. Zo iets dus als het systeem waarin de overgrote meederheid van mensen de lakens uitdeelt. Maar dat doen ze dus niet, ook al geloven talloze mensen dat dit wél geval is.

Tevergeefs, want dergelijke praat is dus enkel helemaal verzonnen. Luister naar de term 'kapitalisme'! En je weet wel beter!

En 'communisme' is dan tenslotte het maatschappelijk systeem waarin de gemeenschap, de gezamenlijkheid van mensen dus, de baas is. 'Communis' is het latijnse woord voor 'gezamenlijk', gemeenschappelijk.

De vele, vele duizenden jaren lange periode waarin onze geschiedenis als mensheid zich voltrok was een even eindeloos lang tijdsverloop waarin het communisme de heersende maatschappijvorm was. Al die lange, lange eeuwen, hebben de mensen toen als jager-verzamelaars in hun bestaan voorzien. En het feit dat zij, als jager- verzamelaars, in hun bestaan voorzagen - dus levend van de jacht en het verzamelen van plantaardig voedsel - maakte dat zij, als sociaal levende mensen, gehouden waren om op voet van gelijkheid samen te werken. En dus ook samen te delen. Bij de jacht, bij het voedsel zoeken en bij het vorm geven aan hun sociale en maatschappelijke praktijken. Als jager-verzamelaars leefden ze bij dit alles dan ook in communaal verband, dat wil zeggen onder communistische maatschappelijke verhoudingen. En het waren juist ook hun bestaansbronnen die hier maakten dat de mensheid, als jager-verzamelaars, in een egalitair communaal verband leefde, dat wil dus zeggen in een communistische maatschappijvorm.

In een communistische maatschappij zijn de mensen gelijk. En gelijkwaardig aan elkaar. De gemeenschap staat daarin voorop. Overheersing van de ene mens door de andere bestaat niet. Niemand kan privileges opeisen ten koste van de gemeenschap of van andere individuen. Het groepsbelang vormt de bindende norm. leder individu conformeert zich daar dan ook aan. En dat alles gold dus ook al duizenden en duizenden jaren lang, vanaf de oorsprong van ons mensen. Want een dergelijk communale levensvorm was immers geen vrije maatschappelijke keuze, die al of niet kon worden gemaakt, maar een zaak van leven en overleven. Jager- verzamelaars, die de jacht en het voedselzoeken als bestaansbronnen hebben, kunnen als individuen onmogelijk op zichzelf en alleen existeren. Want op die manier kunnen ze nooit toereikend in hun voedselbehoefte voorzien. Zij moeten dus wel allereerst gericht zijn op het belang van de groep, waartoe zij behoren. Dat groepsbelang moeten ze, zonder voorbehoud, vooropstellen. Deze noodzaak om het groepsbelang te laten prevaleren wordt als het ware ingegeven door de natuurwetten en zal dan ook, in die tijden van onze mensheidsgeschiedenis, door niemand ooit in twijfel zijn getrokken. Voor iedereen behoorde dit basisprincipe, zonder er verder over na te denken, tot de aard van de dingen, zoals die nu eenmaal waren.

Met andere woorden, communisme was, miljoenen jaren lang, als ordeningsprincipe voor de maatschappelijke verhoudingen onvermijdelijk. Voor ons als mensen, de homo sapiens, maar ook al voor onze voorouders, de hominiden, die door ons als nog niet ten voile ontwikkelde mensensoorten worden beschouwd. De stamboom van deze hominiden gaat nog vele miljoenen jaren verder terug, toen zij in de evolutie de keuze maakten om als jager-verzamelaars te gaan leven. In plaats van op het spoor van aapachtigen boombewoners te blijven en bijvoorbeeld bladeters te worden, zoals veel apensoorten nu.

In miljoenen jaren tijds is dan ook het leven als jager-verzamelaars in onze genen verankerd geraakt. En daarmee is het een onvermijdelijk historisch gegeven dat we, sociaal-maatschappelijk gezien, van oorsprong communisten zijn. De heden ten dage door kapitters voortdurend rondgetetterende voorstelling van zake dat het communisme wezensvreemd zou zijn aan de menselijke natuur, is dan ook baarlijke nonsens, die nimmer ergens op gebaseerd is. En een gotspe bovendien. Want de werkelijkheid is hier precies het tegenovergestelde van deze loze bewering. De mens is tot mens geëvolueerd, juist ook bij de gratie van het communisme. Zonder communisme zou de mens zelfs nooit hebben bestaan.

Niettemin wordt over de eerste honderdduizend jaar van ons bestaan als mensheid vanuit sociaal perspectief nauwelijks gerept. Want de manier waarop de mensen toen leefden bevalt onze opiniebepalers niet. Niet alleen het feit dat zij toen leefden als communisten, maar ook het feit dat zij leefden als deel van de natuur en daarmee in harmonie met de natuur bevalt onze mainstream-bepalers voor geen cent. Die periode van ons bestaan als mensheid heeft ons 'moderne mensen', immers weinig tot niets te bieden, zo is hun opvatting, gesteund door talloze kapitters. En al helemaal niets te leren. De mensheid van toen, die leefde een bestaan dat door ons, 'moderne mensen', als primitief wordt beschouwd. En de afhankelijkheid van de natuur die deze manier van leven uitstraalt is ons een gruwel. Een dergelijke horigheid aan de natuur zijn we immers, de hemel zij dank, intussen al lang en breed te boven gekomen! Want de natuur, die hebben we immers aan ons ondergeschikt gemaakt, gekortwiekt, naar onze hand gezet, zo luidt dus in dit opzicht ons credo. Van onderdeel van de schepping zijn we nu dus zelf scheppers geworden. Daarmee zijn we gelukkig boven de schepping komen te staan. We hebben de schepping aan ons onderworpen. Althans, dit alles houdt de dominante - dat wil zeggen de kapitalistische - ideologie ons voortdurend voor.

Dat wij, mensen, vele, vele duizenden jaren lang, zonder daarbij vraagtekens te plaatsen - of daar zelfs ook maar een moment over na te denken - onszelf gewoon als ondereel van de schepping hebben beschouwd, en wij, heel die lange, lange tijd in die periode van vóór de beschaving, als jager-verzamelaars genoodzaakt waren om duizenden jaren lang, als vanzelfsprekend, ons leven als communisten in te richten, is dan ook wel het laatste waarvoor we nog serieuze belangstelling zouden kunnen opbrengen. Die lange, lange donkere nacht is gelukkig voorbij. Zand erover. Aldus de meanstream-opiniebepalers en hun kapitter-meelopers.

Dat 90% van onze sociale mensheidsgeschiedenis hiermee op slag wordt geamputeerd en buiten gesloten, en dat deze verstrekkende ontkenning van wat honderdduizenden jaren onze sociale werkelijkheid is geweest een aanfluiting vormt van ons eigentijdse wetenschapsbegrip omtrent historie doet er niet toe.

Zoals we natuur naar onze hand hebben weten te zetten, zo zetten we hier ook gelijk maar even deze werkelijkheid naar onze hand. We hebben het er niet over en daarmee is deze 90% van onze mensheidsgeschiedenis feitelijk non-existent geworden, dan wel toch tenminste grotendeels irrelevant gemaakt.

Het gaat hier om een, niet zomaar toevallige, naakte ecartering van de beleving van het overgrote deel van de onze sociale menselijke geschiedenis. Onze lange, lange menselijke historie wordt daarmee namelijk, even opzettelijk als doelgericht, gereduceerd tot een volstrekt achterhaald onderdeel van onze ontwikkelling als mensheid. Die, als aan de orde is wat de mensheid voor een plaats heeft op deze wereld en wie of wat wij nu werkelijk zijn en hoe onze toekomst er uit zou moeten komen te zien, een voornamelijk een verder geheel irrelevante periode zou behelzen. En zo worden dan miljoenen jaren van onze mensheidsgeschiedenis - de periode van onze wording tot hominiden daarbij hier meegeteld - gereduceerd tot een inmiddels volledig verdampte sissende druppel op de gloeiende plaat van onze 'beschavings'-eigenwaan. Alsof de mensheid pas de laatste paar duizend jaar geleden echt op gang zou zijn gekomen. Op weg naar zijn eigen, ware identiteit.

Hier is trouwens ook nog meer aan de orde dan enkel een gebrek aan interesse vanwege een dergelijke 'beschavings'-eigenwaan. Want er speelt dus wel degelijk ook nog een duidelijk ideologisch ingegeven grondhouding een belangrijke rol.

Namelijk: communisme, dat moeten we niet. En dus negeren we eenvoudig dat communisme ruim 90% van onze sociale mensheidsgeschiedenis het heersende maatschappelijke systeem is geweest. En datzelfde geldt voor onze verhouding tot de natuur. De harmonie met de natuur, waarin we, eerst als hominiden en vervolgens als mensen, miljoenen jaren geleefd hebben, daar moeten we niks meer van hebben. Die zijn we te boven gekomen. We zijn nu de natuur de baas. En delen, als mensheid, de lakens uit op de planeet. En dat moet zo blijven.

Verder historisch onderzoek naar het denken, voelen en sociaal handelen van de mens door zijn hele geschiedenis heen is daarmee feitelijk taboe geworden. Slechts dat relatief kleine stukje geschiedenis van 'onze beschaving' wordt als echt relevant beschouwd. En alleen al het idee dat het communisme ooit weer zijn rentree zou maken, dient zo veel mogelijk de pas te worden afgesneden. Het feit dat het communisme vele honderdduizenden jaren het maatschappelijk bepalende systeem is geweest - en, zoals al gezegd, met succes, anders had het immers niet zo'n oneindig lange tijd als heersend systeem kunnen overleven! -, dient dan ook om die reden zo veel mogelijk buiten de aandacht te blijven. Hoezeer de mensheid hiermee ook verweven is geweest. Honderdduizend jaren lang. En hoe zeer de mens daarmee dan ook genetisch, ja zelfs lichamelijk vergroeid is.

Conclusie

Ja, zonder communisme, honderdduizend jaren lang, had de mensheid als zodanig niet kunnen overleven. En hadden wij dus zelfs ook, als mensheid, nooit bestaan.

Ook niet kunnen bestaan. Ja zelfs helemaal niet ook maar kunnen ontstaan. Want voor jager-verzamelaars vormt dit communale systeem immers het enig mogelijke sociaaleconomische systeem, in hun totale afhankelijkheid van de natuur.

De mens is dus tot stand gekomen als communist. Heeft zelfs ook, als soort gericht op jagen en verzamelen van voedsel, in de natuur evolutionair enkel een plek kunnen verwerven door zich te ontwikkelen als communist. Communisme, mensheid en het ontstaan van de mensheid zijn dan ook onlosmakelijk met elkaar verweven. Over hoe, wie of wat de mens is - als persoon en als onderdeel van de mensheid, maar vooral ook als onverbrekelijk onderdeel van de natuur - valt voor ons nog veel, heel veel te leren. We zijn nu een nieuwe tijd ingegaan. Waarin we onszelf, onze verhouding tot de natuur opnieuw zullen moeten uitvinden en opnieuw gestalte zullen moeten vinden. Er is daarbij maar één absoluut en allesverslindend obstakel. En dat is het kapitalisme, de 'DESTRUCTOR MUNDI', de 'GROTE VERNIETIGER VAN DE WERELD'. Slagen we er niet in om die klein te krijgen en totaal uit te bannen, dan is een leefbare toekomst voor mens, dier en plant, een verloren zaak.

Herzieningen naar de geest van de Internationale, in de zin van 'Sterft gij oude vormen en gedachten' die zullen dan ook onontkoombaar zijn. Dat voelt een ieder. Daarbij zullen we lessen moeten trekken uit wat wij, de laatste nog geen 0,00001% van onze geschiedperiode als mensheid, onder het kapitalisme - die grote allesverslinder van alles wat echt van betekenis is en van waarde -, voor onheil over onszelf en over alle ander leven van onze planeet hebben afgeroepen. Een bezinning op ons bestaan als communisten, levend in harmonie met de natuur gedurende de eerste 90% van ons bestaan, is daarbij een absolute noodzaak. Als dwingende handleiding naar een leefbare toekomst.

Een toekomst waarin een nieuw paradigma tot stand zal moeten komen. En waarin een nieuw communisme tot stand zal moeten worden gebracht.

Met in ieder geval als leus "HET NIEUWE IK, DAT IS WIJ!".

 

 

 

 

Schaar je samen!

Om samen te komen

Steek de vuren aan

Vlieg de duiven over

Laat de klanken over de stad gaan

 

Gooi de hulzen af

Leg de paden krom

Zodat ze elkaar blijven raken

Tot in de eeuwigheid

 

Laat de mensen lachen

Met hele volle teugen

Laat ze door de stad marcheren

Alsof het hun laatste dag is

Zodat ze kunnen botsen

In alle hevigheid

 

Schaar je samen

 

Laat iedereen het beamen

Steek dan je hand uit

naar je borst

Beweer dat je het hebt geprobeerd

Dat je nooit opgeeft

Dat je elke dag leeft

Mathilde Kuijper  - dichtbundel Lof der zachtheid

 

 

 

DE  TIJD  IS  GEKOMEN!

Ja, de tijd is aangebroken. Dat steeds meer mensen - miljarden gewone mensen zonder macht en geld - volkomen afhankelijk van de grillen van het kapitalisme en levend in genadeloze ontberingen en in bittere armoede, een droom hebben. Een dagdroom.

Zij dromen dat zij, overal ter wereld, op rijzen. En hun blikken richten op diegenen in hun land, die behoren tot de krankzinnig en volslagen buitensporige allerrijksten op onze planeet. Ja, zij verleggen overal in de wereld, in land voor land, hun blik naar de 10 het knettergekst rijk zijnde rijken, En dromen dan dat zij in beweging komen.

En dat dan, overal in de wereld, in land voor land, die tien volslagen idioot rijken, stuk voor stuk worden gesommeerd om hun alle besef tartende rijkdom - onder de kapitalistische dictatuur door hen bijeen geroofd ten koste van hen, gewone mensen - af te leggen en met hen te delen.

En dat die sommatie ook maar eenmalig is. Want de onuitsprekelijke vernietiging en ellende die door hen - deze boven alle maten uitgaande allesverslindende superrijken – worden aangericht aan de planeet en al zijn bewoners, de gewone mensen, de planten, de dieren en al hun pracht –, die onuitsprekelijke vernietiging en ellende zijn nou helemaal genoeg geweest. Klaar!

 

Ze dagdromen dan verder. Dat, overal in de wereld, die zichzelf grenzeloze rijkdom verschaft hebbende giga-superrijken die weigeren om vrijwillig aan dit ultimatum te voldoen, door een stortvloed van gewone mensen – zonder welke macht en zeggenschap dan ook - worden weggevoerd naar de zorgvuldig uitgezochte hoogste plek van hun land. Een plek van waaruit nu juist ook het grootste deel van hun land kan worden overzien. En daar staan dan, in ieder land, steeds weer 10 guillotines staan opgericht.

Opnieuw wordt de aanvankelijke weigeraars, na ieder voor zich naar een van de guillotines te zijn gebracht, de vraag voorgelegd of zij de krankzinnige rijkdom waarop zij, stuk voor stuk, ten koste van alles en iedereen beslag hebben gelegd, vrijwillig prijs willen geven. Om hun onvoorstelbare kapitalen met de rest van de wereld te delen. Met behoud van een miljoen cash. Voor het eigen levensonderhoud. Als het antwoord weer nee is, wordt die vraag aan de betrokkene nog een laatste maal herhaald. Is en blijft het dan nog steeds nee, dan valt de bijl en rolt hun kop. En dat is dan wel het meest uitgesproken voorbeeld van ‘eigen schuld, dikke bult’ dat denkbaar is.  Want het kapitalisme is weliswaar macht, maar daarboven staat gerechtigheid.

 

Natuurlijk is dit maar een dagdroom. En dromen – ook dagdromen – zijn, behalve nu eenmaal niet te sturen, ook nog eens bedrog. Maar let op! Degenen die hier op deze planeet verantwoordelijkheid dragen voor de inmiddels niet meer te vatten vermogens- en inkomstenongelijkheid, en ook verreweg de grootste schuld dragen aan het totaal onleefbaar maken van onze planeet. Voor gewone mensen, voor dieren en planten in al hun pracht. Die moeten in dit tijdsgewricht echt op hun tellen gaan passen!